بررسی و مقایسه اثرات استرادیول و آنالوگ های آن بر روی میزان مصرف آب و غذا و وزن بدن در موش های صحرائی (rats) ماده بالغ اواریکتومی شده

مطالعات محققین قبلی نشان میدهد که هورمونهای گونادی اثرات مهمی روی رفتارهای تنظیمی وزن بدن دارند و مشخص گردیده که استرادیول اخذ آب و غذا و وزن بدن را در موش های صحرائی کاهش می دهد. در تحقیق حاضر، اثرات استرادیول والرات ، و دوآنالوگ صناعی آن یعنی اتینیل استرادیول و مسترانول (که کاربرد وسیعی در ترکیب قرص های ضدبارداری دارند)، روی اخذ آب و غذا و وزن بدن موش های صحرائی ماده بالغ مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفته اند. دراین آزمایشات بیست و دو موش صحرائی که هرکدام 200 تا 250 گرم وزن داشتند مورد استفاده قرار گرفت . این حیوانات در شرایط آزمایشگاهی با دمای 22-+2 و تحت کنترل سیستم تنظیم کننده فتوپریودیسم نگهداری گردیده و غذا و آب بطور نامحدود دراختیار آنها قرار داده میشد. جهت انجام آزمایشهای مورد نظر، موش ها ده روز قبل از عمل اواریکتومی به قفس های انفرادی انتقال یافتند و طی چهار روز پایانی این دوره، بدون توجه به اینکه حیوانات در چه مرحله ای از سیکل جنسی هستند، از میزان اخذ غذا، اخذ آب و وزن بدن آنها اندازه گیری روزانه بعمل آمد. سپس موش ها تحت عمل جراحی اواریکتومی قرار گرفته و پس از طی دوره 15 روزه بهبودی، از پارامترهای مذکور مجددا" بمدت چهار روز اندازه گیری بعمل آمد. در مرحله بعد، حیوانات براساس یک برنامه زمانبندی شده با هر سه هورمون در سه مقطع زمانی 14 روزه تیمار گردیدند (هرمقطع با یک هورمون) که هرمقطع خود شامل سه دوره بوده الف - یک دوره چهار روزه، تحت عنوان " دوره پایه مبنا baseline period " که هیچ نوع عمل تزریقی انجام نمی گرفت ، اما از میزان مصرف روزانه اخذ غذا، اخذ آب و وزن بدن اندازه گیری صورت می گرفت . ب - دوره تزریقی 4 روزه"injection period" که طی آن ضمن اینکه از پارامترهای مذکور اندازه گیری روزانه بعمل می آمد، هر موش به میزان 36 ug/kg.b.w هورمون دریافت می نمود و دوزهای تزریقی برای هر سه هورمون مشابه بود. ج- دوره شش روزه بعدی، تحت عنوان دوره بهبودی (recovery)، که طی آن نه اندازه گیری کمیت داشتیم و نه تزریق هورمون. نتایج با استفاده از آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . تحلیل آماری داده ها نشان داد که : عمل اواریکتومی بطور معنی داری اخذ غذا، اخذ آب و وزن بدن را در مقایسه با افراد دست نخورده(intact) افزایش می دهد. ازطرف دیگر، مشاهده گردید که واردسازی استرادیول والرات کاهش معنی داری در اخذ آب و غذا و وزن بدن ایجاد می نماید. تزریق اتینیل استرادیول با دوز مشابه استرادیول والرات نیز موجب کاهش اخذ غذا و آب گردید اما روی وزن بدن تاثیرمعنی داری نداشت . بالاخره، اگر چه مسترانول اخذ غذای موش ها را کاهش داد اما روی اخذ آب و وزن بدن اثر معنی داری نداشت بدین ترتیب احتمال زیاد دارد که اثرات مختلف مشاهده شده از واردسازی دوزهای مشابه استرادیول و آنالوگ های آن، بازتابی از خواص فارماکوکینتیکی متفاوت این هورمونها باشد.